Το 2080 ο μικρός Ερμής ζητά από τον παππού του να του διηγηθεί μια ιστορία από τα παλιά χρόνια. Ο παππούς ξεκίνησε να του αφηγηθεί τι έγινε στα χρόνια του Κορονοϊού. «Το 2020 ξεκίνησε όμορφα, ήμουν δέκα χρονών και πήγαμε ένα μεγάλο ταξίδι, στις ειδήσεις διαβάζαμε ότι έκανε την εμφάνιση ένας καινούριος ιός στην Κίνα, στην αρχή δεν ανησυχήσαμε πολύ αλλά σύντομα εξαπλώθηκε κι έγινε πανδημία. Στην επιστροφή μας στα αεροδρόμια όλος ο κόσμος φορούσε μάσκες και δυστυχώς όταν φτάσαμε στην Κύπρο μας είπαν ότι πρέπει να μπούμε καραντίνα για δυο εβδομάδες για να είμαστε σίγουροι ότι δε θα κολλήσουμε τους άλλους.
Η ζωή είχε σταματήσει, τα σχολεία έκλεισαν, ήμασταν όλη μέρα κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο καραντίνας, ο χρόνος δεν περνούσε, η μόνη παρηγοριά ήταν το διαδίκτυο που μπορούσαμε να βλέπουμε ταινίες να παίζουμε παιχνίδια και να τηλεφωνούμε σε φίλους και συγγενείς. Κάποια παιδιά δεν έτρωγαν τίποτα επειδή δεν τους άρεσε το φαγητό της καραντίνας, ενώ κάποιοι το διασκέδαζαν επειδή έπαιζαν μόνο ηλεκτρονικά και δεν τους ένοιαζε το σχολείο. Εν τω μεταξύ, σε λίγες μέρες τα σχολεία οργανώθηκαν και μας έβαζαν μαθήματα μέσω διαδικτύου.
Πέρασε η καραντίνα και γυρίσαμε σπίτι, τα πάντα έμοιαζαν φυσιολογικά για λίγο, όμως είμασταν όλη μέρα σπίτι, κάναμε μαθήματα ηλεκτρονικά, είχε όριο για πόσα πράγματα μπορείς να αγοράσεις στα σουπερμάρκετ, ο κόσμος αρρώσταινε και πήγαινε στα νοσοκομεία, τα παιδία βαριόντουσαν και δεν ήξεραν τι να κάνουν, οι δουλείες έκλεισαν και οι άνθρωποι πλέον δεν περπατούσαν με σιγουριά. Κάποιοι γονείς έφυγαν από το σπίτι για να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τον κορονοϊό. Έμενα ο μπαμπάς μου που ήταν γιατρός δεν ερχόταν καθόλου σπίτι για να μην μας κολλήσει και κοιμόταν σε ξενοδοχείο.
Τα νοσοκομεία γέμισαν αρρώστους, πολλοί γιατροί και νοσοκόμοι κόλλησαν, δεν είχε κρεβάτια για όλους και οι γιατροί αναγκάζονταν να διαλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, δυστυχώς πέθανε πολύς κόσμος.
Όλοι οι επιστήμονες προσπαθούσαν να ανακαλύψουν φάρμακο για τον ιό, αφού πέρασε πολύς καιρός ακούσαμε στις ειδήσεις ότι βρέθηκε εμβόλιο, χαρήκαμε. βγήκαμε ελεύθεροι έξω. Εγώ συμπεριφερόμουν σαν μικρό παιδί, έτρεχα παντού, καλούσα συνέχεια τους φίλους μου και η ζωή μου ξανάρχισε να κυλά κανονικά.
